‘fouten’ durven maken, wat een bevrijding!

Fouten maken, brrr. Voor een perfectionist met faalangst het grootste monster wat er bestaat. Mijn voorkeur gaat uit naar alles goed( lees perfect) doen en niemand kwetsen. Waar resulteert dit in? Nooit beginnen aan dingen waar ik de meeste kans loop om te falen, geen keuzes kunnen maken of eindeloos lang zitten mierenneu…. totdat ik ‘het’ voor mijn gevoel helemaal voor elkaar heb. Gevolg, het kost me teveel tijd, ik kom aan andere dingen niet toe en aan het einde van de rit blijkt dat ik een heleboel steken heb laten vallen op een ander vlak. Tevreden zijn met een 7, Ik? Het afgelopen jaar versneld studeren in deeltijd, werken én leven zou een achtbaan van al het bovenstaande worden. Met angst en beven begon deze, toen 54-jarige, als ‘oma’ van de klas aan deze uitdaging. Om mezelf alvast in te dekken, begon ik in de zomervakantie met het leren van de anatomie van een werveltje aan de rand van het ziekenhuisbed van dochterlief, die na een ongelukkige kitesurfstunt met een onderbeen aan gruzels,  lag te wachten op een operatie. Na 3 dagen zat het werveltje er nog niet in. Wat moest dat worden met mij en al die jonge frisse studenten? De angst sloeg direct toe. Tegen de tijd dat het herfstvakantie was, was ik op. Eén brok zenuwen, niet in staat om fatsoenlijk te slapen, te mediteren, laat stáán te relativeren. Miss Perfect had een week nodig en de steun van haar wijze partner om weer een beetje mens te worden. Dit kon niet langer zo. Na de eerste serieuze goede cijfers kreeg ik wel een beetje vertrouwen, maar daar ging het eigenlijk niet om: het was juist zo belangrijk dat ik ook vijfjes-bestendig ging worden. Toeval bestaat niet: Op Schiphol sprong mij een boek in het oog: ‘de kracht van de kwetsbaarheid’ van Brené Brown. En dat was mijn redding!. Kwetsbaar zijn in mijn relatie, ja, dat kon ik wel. Kwetsbaar zijn naar mijn omgeving, oef dat was een ander verhaal. Schaamtebestendig worden KAN, is uit onderzoek gebleken. Yeah! En ook heel fijn om te weten: we worstelen allemaal met hetzelfde in meer of mindere mate. He, he, het hoge woord moest eruit in november. ‘Ik heb faalangst, het lukt me niet eens om Miss Goed Genoeg’t te zijn en ik sta hier nu klaar om mezelf klaar om mezelf te laten fileren door jullie’. Dat deed ik niet meteen in de krant, maar voor mijn klas, wel een veilige omgeving, dat moet gezegd worden. En de reacties waren hartverwarmend. Opeens was ik deel van de klas, kreeg ik support en verrassend: wat ik als wanprestatie beoordeelde, viel in de ogen van anderen ook nog reuze mee. Het beeld wat ik van mezelf had en heb, blijkt steeds maar niet te stroken met wat anderen beleven. Wat een opluchting!  Ik blijk goed genoeg te zijn. Oh, ik heb het afgelopen jaar zoveel lessen geleerd, zoveel losgelaten, zoveel overwinningen op mezelf behaald, zoveel mooie mensen leren kennen die ook zichzelf overwonnen. Een medestudent zei tegen me: Is het nou eens afgelopen met die eeuwige zelfkastijding? Ik ben er nog niet van af, maar ik ben wel 5 tentamenrondes verder, talloze overwinningen en nederlagen verder, ben er sterker en rustiger uitgekomen met meer vertrouwen in mezelf! Hoe grotere de angst, hoe meer moed ik kan ontwikkelen.

Een druk leven betekent niet persé een vol hoofd

Januari 2014 geef ik weer een nieuwe cursus Mindfulness. Heerlijk om zo intensief met het NU bezig te zijn. Bij de nieuwste Happinez zit een klein boekje van Eckhart Tolle waarin hij de Kracht van het NU in de praktijk beschrijft. Hij roept hierin op een einde te maken aan de illusie van de tijd. We maken ons druk over wat ons in het verleden is overkomen en maken ons zorgen over wat er morgen mis kan gaan. Een
gebrek aan bereidheid om het huidige moment te waarderen, te erkennen en het te
laten zijn wat het is. Terwijl is niets anders is dan het NU. Aandacht hebben voor wat je aan het doen bent, in plaats van dat wat je niet aan het doen bent en daar weer van alles van vinden. hoe druk kun je het jezelf maken? :).

‘Begin met het waarnemen van je gebruikelijke neiging van je verstand om aan het Nu te ontsnappen. Door deze zelfobservatie komt er vanzelf meer aanwezigheid in je leven. Op het moment dat je het beseft, ben je aanwezig. Wanneer je in staat bent om je verstand te observeren , zit je er niet meer in gevangen.  Je hebt een keuze waar je wilt zijn, al is het maar voor even. Veroordeel jezelf niet voor het afdwalen, maar beloon jezelf voor iedere keer dat je aanwezig bent.’